مفتاح دوم در بیان نوع دوم استخاره است

بیان نوع دوم استخاره است که بعد از عمل استخاره رجوع به قلب خود کند و آنچه در خاطرش رجحان به هم رسانیده به آن عمل نماید.
چنانچه شیخ طوسى (قدس اللّه روحه ) در کتاب اقتصاد گفته است : که کسى که اراده امرى کند سنت است که غسل کند و دو رکعت نماز به جا آورد، و بعد از آن به سجده رود و صد مرتبه بگوید استخیراللّه تعالى فى جمیع امورى کلّها خیرة فى عافیة پس آنچه در دلش افتد به آن عمل کند.
و کلینى و شیخ و سید و طبرسى (رحمة اللّه علیهم ) به سند کالصحیح روایت کرده اند که ابن اسباط اراده مصر داشت و در راه دریا و صحرا متردد بود، حضرت امام رضا (صلوات اللّه علیه ) فرمود: که برو به سجده در غیر وقت نماز واجب ، و دو رکعت نماز بکن ، و صد مرتبه طلب خیر خود از خدا بکن ، و آنچه در دلت مى افتد به آن عمل کن .

انواع استخاره

استخاره را عموما به چند طریق انجام می دهند که هرکدام پشتوانه روایی معتبری دارند و در سنت مورد  استفاده قرار می گرفتند که هم می توانند برای خود و هم برای دیگری مورد استفاده قرار بگیرند.

نماز استخاره ذات الرقاع

 

کیفیّت آن چنانست که هرگاه اراده کردى امرى را مى گیرى شش رقعه را و مى نویسى در سه رقعه از آن :

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحیمِ خِیَرَةٌ مِنَ اللَّهِ الْعَزیزِ الْحَکیمِ لِفُلان بْنِ

بنام خداى بخشاینده مهربان خیر مى خواهم از خداى نیرومند فرزانه براى فلان فرزند

فُلانة اِفْعَلْ

فلان

و در سه رقعه دیگر مى نویسى لاتَفْعَلْ بجاى اِفْعَلْ پس مى گذارى آنها را در زیر مصلاّى خود و دو رکعت نماز مى گذارى و چون فارغ شدى سجده مى کنى و مى گوئى در سجود صد مرتبه :

اَسْتَخیرُ اللَّهَ بِرَحْمَتِهِ خِیَرَةً فى عافِیَةٍ

خیر جویم از خدا به رحمتش خیرجویى در عافیت

پس مى نشینى و مى گوئى :

اَللّهُمَّ خِرْلى وَاخْتَرْلى فى جَمیعِ اُمُورى فى یُسْرٍ مِنْکَ وَ عافِیَةٍ

خدایا خیر برایم بخواه و خیر برایم برگزین در همه کارهایم در آسانى از جانب خود و عافیت

 

پس دست مى زنى به رقعه ها و آنها را به هم مخلوط مى کنى و یکى یکى بیرون مى آورى پس هرگاه سه اِفْعَلْ پشت سر هم بیرون آمد آن امر را بجا مى آورى که اراده کرده اى و اگر سه لاتَفْعَلْ بیرون آمد به جا نیاور آن امر را که نیّت کرده اى و اگر یکى اِفْعَلْ بیرون آمد ودیگرى لاتَفْعَلْ پنج رقعه بیرون آور و به آن نگاه کن هرگاه سه اِفْعَلْ است و دو لاتَفْعَلْ بجا آور آن امر را و اگر به عکس است بجا نیاور.